حاکمیت اسمای الهی و ساحت شناسی آن در عرفان ابن عربی

امیر جوان آراسته؛ حسین طهماسب کاظمی

دوره 23، شماره 2 ، شهریور 1402، ، صفحه 17-38

https://doi.org/10.48308/jipt.2023.103672

چکیده
  ممکنات چون دارای مرتبه و تعین و ظهور خاص هستند، بر هر یک از این تعینات، اسمایی  حاکم است که مبدأ ظهور هر عینى و مبدأ رجوع به اصل هر مظهرى، همان اسم‏ حاکم‏ بر آن مظهر است که آن را ربوبیت می‌کند. در نظام آفرینش نیز به فیض حکیم مطلق، اسمایی بر دنیا و آخرت، بر دهر و بر شرایع نازل از جانب حق تعالی، حاکم است که این اسمای حاکم، دولت‌هایی ...  بیشتر

بررسی منشأ تعین اختیار در اعیان ثابته

مسعود حاجی ربیع؛ محمد حسن مهدی پور

دوره 20، شماره 1 ، فروردین 1399، ، صفحه 71-90

https://doi.org/10.52547/jipt.2020.97377

چکیده
  تحلیلی که عرفا از نحوة تکون و شاکله‌بندی اعیان ثابته در تعینات حقی ارائه می‌‌کنند‌ایا قابلیت تعین اختیاریِ حقیقت اختیار در اعیان ثابته را دارد یا نه؟ غالب عرفا معتقدند که اعیان ثابته موجودات مختار، تمام استعدادهای ثبوت یافته مخصوص به خود را در مرتبة علم ذاتی حق تعالی، از ازل الی الابد به صورت ذاتی، لایتغیر و ثبوتی دارا بوده و حقیقت ...  بیشتر

بررسی دیدگاه‌های اختلافی‌امام‌خمینی در تعلیقه بر مقدمه و شرح قیصری برفصوص‌الحکم ابن عربی

عبدالرضا مظاهری

دوره 8، شماره 1 ، فروردین 1387

چکیده
  امام خمینی بر تقسیم‌بندی قیصری بر مراتب عالم اشکال کرده، آن‌ را از لواحق ماهیت دانسته نه وجود و اسم رحمن را مقام بسط (ظهور) و اسم رحیم را مقام قبض (بطون) وجود آورده، اسم «الله» را جمع بسط و قبض دانسته، لذا مانند فلاسفه، اسم رحمن را رب عقل اول و اسم رحیم را رب نفس کلی نمی‌گیرد. جعل را متعلق به ماهیت می‌گیرد و در حضرت علمیه و غیر آن بین وجود ...  بیشتر