محمدرضا بیات؛ علیرضا طاهری سودجانی
چکیده
در این مقاله با تکیه بر دیدگاه رودلف اتو دربارة تجربة مینوی از دیدگاه افلاطون دربارة تجربة زیبایی و عشق خوانشی جدید ارائه شده است که طبق آن میتوان تجربة زیبایی و عشق در افلاطون را تجربهای مینوی شمرد. تجربههای دینی دارای گونههای متنوعی هستند و نمیتوان آنها را در یک گونه جای داد. با توجه به این پیشفرض، این مقاله درصدد است تا ...
بیشتر
در این مقاله با تکیه بر دیدگاه رودلف اتو دربارة تجربة مینوی از دیدگاه افلاطون دربارة تجربة زیبایی و عشق خوانشی جدید ارائه شده است که طبق آن میتوان تجربة زیبایی و عشق در افلاطون را تجربهای مینوی شمرد. تجربههای دینی دارای گونههای متنوعی هستند و نمیتوان آنها را در یک گونه جای داد. با توجه به این پیشفرض، این مقاله درصدد است تا نشان دهد که تجربة زیبایی و عشق در افلاطون در مقایسه با انواع دیگر تجربههای دینی به تجربة مینوی نزدیکتر است زیرا با تکیه بر دیدگاه رودلف اتو دربارة تجربههای مینوی اولاً تجربة زیبایی و عشق نوعی آگاهی از موجودی "کاملاً دیگر" است که تمام ویژگیهای آگاهی نومینوس یا دستکم، مهمترین ویژگیهای آن را دارد ثانیاً زیبایی محض به عنوان متعلَّق این آگاهی تمام ویژگیها یا دستکم مهمترین ویژگیهای امر مینوی را دارا است. بنابراین، میتوان مواجهه با زیبایی را مواجهه با امرمینوی و در نتیجه، تجربة زیبایی و عشق در افلاطون را تجربهای مینوی شمرد. با این خوانش نشان داده شده است که تجربة مینوی گستره وسیعی دارد و میتواند تجربه زیبایی و عشق در افلاطون را هم دربرگیرد.