مریم السادات نوابی قمصری
چکیده
الوهیت و ربوبیت دو مرتبه از مراتب غیبی هستی هستند که در هستیشناسی جایگاه خاصی دارند. مقالة حاضر پژوهش تطبیقی آراء ابنعربی و د لئون در موضوع عوالم غیب مطلق است. مراد از عوالم غیب مطلق در این پژوهش، مرتبة الوهیت، به اعتبار وجه ذاتی و اسمائی، و مرتبة ربوبیت، به اعتبار وجه ذاتی، است که از منظر هستیشناسی مستقیماً با عالم عین ...
بیشتر
الوهیت و ربوبیت دو مرتبه از مراتب غیبی هستی هستند که در هستیشناسی جایگاه خاصی دارند. مقالة حاضر پژوهش تطبیقی آراء ابنعربی و د لئون در موضوع عوالم غیب مطلق است. مراد از عوالم غیب مطلق در این پژوهش، مرتبة الوهیت، به اعتبار وجه ذاتی و اسمائی، و مرتبة ربوبیت، به اعتبار وجه ذاتی، است که از منظر هستیشناسی مستقیماً با عالم عین در ارتباط نیستند. نتایج این پژوهش با خوانش آثار این دو نویسنده و شروحی که بر آن نگاشته شده جمعآوری، تحلیل و طبقهبندی شده است. مطلوب این پژوهش تبیین علت پیدایی عوالم غیب مطلق و نیز ارتباط آنها با وحدت ذات و عوالم فروتر میباشد. نتایج ناشی از این پژوهش نشان میدهد که در رویکرد هستیشناسانه این دو متفکر الوهیت محل ظهور أسماء ذات و ربوبیت، مقام ظهور افعال هستند که هر کدام وجوه خاصی دارند. این مراتب به لحاظ وجه ذاتی، بینیاز از خلق و به جهت وجه أسمایی، نقطه آغازین ظهور أسماء هستند. از آنجاکه الوهیت از منظر هر دو متفکر با ذات تمایز چندانی ندارد تناقضگویی در توصیف این مرتبه شایان توجه است. همچنین ربوبیت به لحاظ ذات، ظلمت و غیب مطلق و به لحاظ وجه خلقی، اعیان مظاهر خلق و غیب نسبی است. بهرغم شباهتهای شایان توجهی که در رویکرد دو متفکر به الوهیت و ربوبیت شده در توصیفات آنها از این دو عالم، ترجیح رویکرد معرفتشناسانه ابن عربی بر رویکرد وجودشناسی د لئون آشکار است؛ از این رو تبیین آنها از علت ظهور تا حدی متفاوت میشود.
مریم السادات نوابی قمصری
چکیده
مقالة حاضر پژوهش تطبیقی آراء ابنعربی و موسی د لئون نویسندة کتاب معروف زوهر در موضوع ذات و تجلی غیبی خداوند است. در رویکرد هستیشناسانه این دواندیشمند، در موضوع تبیین ذات خداوند و ظهور او در مراتب غیب، قرابت قابل تأملی ملاحظه میگردد. ذات از منظر وجودشناختی این دواندیشمند، در مرتبهای فراتر از وجود، در ظلمت عدم است. از ظلمت، ...
بیشتر
مقالة حاضر پژوهش تطبیقی آراء ابنعربی و موسی د لئون نویسندة کتاب معروف زوهر در موضوع ذات و تجلی غیبی خداوند است. در رویکرد هستیشناسانه این دواندیشمند، در موضوع تبیین ذات خداوند و ظهور او در مراتب غیب، قرابت قابل تأملی ملاحظه میگردد. ذات از منظر وجودشناختی این دواندیشمند، در مرتبهای فراتر از وجود، در ظلمت عدم است. از ظلمت، نور وجود ساطع میگردد و مراتب هستی یکی پس از دیگری نمود مییابند. از منظر ابنعربی و د لئون در مراتب غیب به لحاظ ارتباط خداوند با خلقت، دو قلمرو تجلی غیب مطلق و غیب نسبی از یکدیگر قابل تشخیص است. این دو قلمرو نزد دو متفکر با تعابیر خاصی خوانده میشوند که ناظر بر خصوصیات مرتبهای خود هستند. درقلمرو غیب مطلق خداوند هیچ نسبتی با خلق ندارد و مرتبة غیب نسبی محل ارتباط خداوند با خلقت است.