تأویل در ‌اندیشة ابن عربی و ابن‌سینا

مسعود حاجی ربیع

دوره 21، شماره 1 ، خرداد 1400، ، صفحه 85-102

https://doi.org/10.52547/jipt.2021.220486.1025

چکیده
  نویسنده ‌ این اثر در مقام طرح‌اندیشة ابن‌سینا(416- 359 ق) در باب چیستی، چرایی، مبانی، قلمرو و چگونگی تأویل و تبیین عرفانی آن است. نزد ابن‌سینا تأویل بر عمل زدودن حجاب از چهرة حقیقت برای رسیدن به چهرة ناب آن اطلاق می‌شود که در خواب و دین پیاده می‌شود. چرایی تأویل را ذات پیچیدة حقیقت و نیاز انسان به شکافتن آن موجه می‌کند. عارف بر اساس آموزة ...  بیشتر

ارزیابی انتقادی رویکرد تأویلی اشاعره در فهم نصوص دینی از منظر آیه‌الله جعفر سبحانی

ابوذر رجبی

دوره 20، شماره 3 ، مهر 1399، ، صفحه 109-132

https://doi.org/10.52547/jipt.2020.97418

چکیده
  استفاده از روش تأویل در فهم متن از گذشته بین متفکران اسلامی رایج بوده است. فارغ از گروه خاصی از فریقین که از این روش استفاده نبرده‌اند و آن را نفی می‌‌کنند؛ عمدة اندیشمندان اسلامی از آن در حوزة مباحث تفسیری و کلامی استفاده می‌‌کنند. البته مواجهه یکسانی با آن در میان موافقان وجود ندارد. دسته‌ای به پذیرش حداکثری این روش نظر داشته و ...  بیشتر

تحلیل و نقد قرائت تفویضی و تأویلی رشید‌رضا پیرامون مسئله رؤیت خداوند

عبدالله میراحمدی

دوره 19، شماره 2 ، تیر 1398، ، صفحه 19-40

چکیده
  بحث رؤیت خداوند از مباحث پرچالش میان فرق اسلامی است که در سیر تفکر کلامی با تغییراتی همراه بوده است. در این میان دو رویکرد ظاهرگرا و تأویل‌گرا همواره مورد توجه متکلمان بوده است. چنان‌که اهل حدیث، سلفیه و اشاعرۀ متقدم با تکیه بر ظاهر آیات و روایات بر جواز رؤیت بصری خدا تأکید می‌کنند؛ هر چند در ادامه برای رهایی از مشکل تشبیه به قاعدۀ ...  بیشتر

محکم و متشابه در‌اندیشة ابن‌عربی و علامه طباطبایی

مسعود حاجی ربیع

دوره 14، شماره 3 ، مهر 1393

چکیده
  در‌این پژوهش مباحثی پیرامون زبان دین و به طور خاص، زبان قرآن مطرح می‌‌کنیم. زبان قرآن از جمله مباحث مهمی‌‌است که در آن به ویژگی‌های‌ایات قرآن توجه می‌‌شود. یکی از مباحثی که می‌‌توان در زبان قرآن بررسی کرد، ویژگی اِحکام وتشابه‌ آیات قرآن است. ما در‌این مقاله، بر اساس آراء ابن‌عربی و علامه طباطبایی در بارة‌ این ویژگی‌ آیات قرآن ...  بیشتر

تحلیلی بر رابطة هرمنوتیک روشی و فلسفی با تأویل و تفسیر قرآن کریم

اعلا تورانی؛ منیره سلطان احمدی

دوره 10، شماره 2 ، تیر 1389

چکیده
  واژة هرمنوتیک را در لغت به معنای علم تفسیر و تأویل مطرح کرده‌اند. این واژه به دو بخش هرمنوتیک فلسفی و هرمنوتیک روشی تقسیم شده، همچنین اصطلاح هرمنوتیک در یک تقسیم دیگر با دو گرایش مفسر محور و مؤلف محور مطرح شده است. شایان ذکر است که در این حوزه چند مسئلة قابل توجه وجود دارد: آیا می‌توان بین قرآن و هرمنوتیک رابطه‌ای برقرار کرد؟ آیا این ...  بیشتر