Document Type : مقاله کوتاه
Abstract
Mystical epistemology which is defined as a deeper regard to the depth of religion make a perpetual effort to produce a mutual discourse between mysticism & other existing epistemological perspectives. For, it has arrived to affirm its foundations in context of Iranian-Islamic tradition. Whilst managing the interrelations between its epistemological, ontological & sociological aspects, Islamic mysticism prepares the requisite conditions to transmit all above in two axes: instruction (âmoozesh) & education (parvaresh).
This paper intends to investigate the differences of these two axes & manners proposed by mysticism in order to realize its pedagogical objectives & to study the dimension of this training path for, finally, formulating a new conceptualization about it.
For topics, this paper concerns with: 1) master's (pïr) role in efflorescence of both individual & social dimensions of spiritual disciple, 2) redefinition of key terms of didactical tradition of Islamic mysticism, 3) description of socio-cognitive perspectives of self-knowledge, 4) position of self in Sufi's psychological education & 5) the role of language in several levels of mystical training modes.
The author finds the responses for following questions: 1) is mystic education capable to realize social & interpersonal formation of man, apart from his individual & cognitive formation? 2) How this kind of education & its adequate instruments are interdependent?
Keywords
- ابن عربی، محی الدین. (1386). فصوص الحکم، برگردان، توضیح و تحلیل از محمد علی موحد و صمد موحد، تهران، کارنامه.
- ابن منظور، محمد بن مکرم. (1408ق). لسان العرب(10ج)، قاهره، دارالاحیاء التراث العربی.
- باخرزی، یحیی. (1345). اوراد الاحباب و فصوص الآداب، تصحیح ایرج افشار، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
- چیتیک، ویلیام. (1389). عوالم خیال، ترجمه قاسم کاکایی، تهران، هرمس.
- حافظ، شمس الدین محمد. (1362). دیوان اشعار، تصحیح پرویز ناتل خانلری، تهران، خوارزمی.
- رازی، نجمالدین(1373). مرصاد العباد من المبدا الی المعاد، به اهتمام محمدامین ریاحی، تهران، نشر علمی و فرهنگی.
- زرین کوب، عبدالحسین. (1357). جستجو در تصوف ایران، تهران، امیرکبیر.
- سهروردی، شهاب الدین. (1364). عوارف المعارف، ترجمه ابومنصور عبدالمومن اصفهانی، به اهتمام قاسم انصاری، تهران، نشر علمی و فرهنگی.
- سید علی اصغر، میرباقری فرد. (1391). «عرفان عملی و نظری یا سنت اول و دوم عرفانی»، پژوهشنامه زبان و ادبیات فارسی. (گوهر گویا)، سال ششم، شماره دوم، پیاپی22: 65-86 .
- شمشیری، بابک. (1385). تعلیم و تربیت از منظر عشق و عرفان، تهران، طهوری.
- شولتس، دوآن. (1362). روانشناسی کمال (الگوهای شخصیت سالم)، ترجمه گیتی خوشدل، تهران، نشر نو.
- العطاس، سید محمد نقیب. (1374). درآمدی بر جهان شناسی اسلامی، تهران، انتشارات موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران وموسسه بین المللی اندیشه و تمدن اسلامی مالزی(ایستاک).
- فولادی، علی رضا. (1385). زبان عرفان، تهران، سخن.
- کبری، نجم الدین. (1388). فوائح الجمال و فواتح الجلال، تصحیح فریتس مایر، ترجمه و توضیح قاسم انصاری، تهران، طهوری.
- کاشانی، عزالدین محمود. (1389). مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه، با تصحیحف مقدمه و تعلیقات جلال‌الدین همایی، تهران، انتشارات کتابخانه سنایی.
- کربن، هانری. (1384). تخیل خلاق در عرفان ابن عربی، ترجمه انشاءالله رحمتی، تهران، نشر جامی.
- مصفا، محمد جعفر. (1370). با پیر بلخ (کاربرد مثنوی در خودشناسی)، تهران، ناشر مولف.
- مولوی، جلال الدین محمد. (1376). مثنوی معنوی، تصحیح رینولد نیکلسون، تهران، ققنوس.
- نسفی، عزیزالدین. (1371/1993م). الانسان الکامل، به تصحیح و مقدمه فرانسوی ماریژان موله، تهران، انجمن ایرانشناسی فرانسه.
- نصر، سید حسین. (1382). «تعلیم و تربیت در اسلام»، نشریه معرفت، شماره69 : 38-47.
- همدانی، عین القضات.(1385). دفاعیات و گزیده حقایق، ترجمه و تحشیه قاسم انصاری، تهران، منوچهری.
)