Overview Of Knowledge & training Effects In Mysticism

Document Type : مقاله کوتاه

Abstract

Mystical epistemology which is defined as a deeper regard to the depth of religion make a perpetual effort to produce a mutual discourse between mysticism & other existing epistemological perspectives. For, it has arrived to affirm its foundations in context of Iranian-Islamic tradition. Whilst managing the interrelations between its epistemological, ontological & sociological aspects, Islamic mysticism prepares the requisite conditions to transmit all above in two axes: instruction (âmoozesh) & education (parvaresh).
This paper intends to investigate the differences of these two axes & manners proposed by mysticism in order to realize its pedagogical objectives & to study the dimension of this training path for, finally, formulating a new conceptualization about it.
For topics, this paper concerns with: 1) master's (pïr) role in efflorescence of both individual & social dimensions of spiritual disciple, 2) redefinition of key terms of didactical tradition of Islamic mysticism, 3) description of socio-cognitive perspectives of self-knowledge, 4) position of self in Sufi's psychological education & 5) the role of language in several levels of mystical training modes.
The author finds the responses for following questions: 1) is mystic education capable to realize social & interpersonal formation of man, apart from his individual & cognitive formation? 2) How this kind of education & its adequate instruments are interdependent?

Keywords

References

  1. ابن عربی، محی الدین. (1386). فصوص الحکم، برگردان، توضیح و تحلیل از محمد علی موحد و صمد موحد، تهران، کارنامه.
  2. ابن منظور، محمد بن مکرم. (1408ق). لسان العرب(10ج)، قاهره، دارالاحیاء التراث العربی.
  3. باخرزی، یحیی. (1345). اوراد الاحباب و فصوص الآداب، تصحیح ایرج افشار، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
  4. چیتیک، ویلیام. (1389). عوالم خیال، ترجمه قاسم کاکایی، تهران، هرمس.
  5. حافظ، شمس الدین محمد. (1362). دیوان اشعار، تصحیح پرویز ناتل خانلری، تهران، خوارزمی.
  6. رازی، نجمالدین(1373). مرصاد العباد من المبدا الی المعاد، به اهتمام محمدامین ریاحی، تهران، نشر علمی و فرهنگی.
  7. زرین کوب، عبدالحسین. (1357). جستجو در تصوف ایران، تهران، امیرکبیر.
  8. سهروردی، شهاب الدین. (1364). عوارف المعارف، ترجمه ابومنصور عبدالمومن اصفهانی، به اهتمام قاسم انصاری، تهران، نشر علمی و فرهنگی.
  9. سید علی اصغر، میرباقری فرد. (1391). «عرفان عملی و نظری یا سنت اول و دوم عرفانی»، پژوهشنامه زبان و ادبیات فارسی. (گوهر گویا)، سال ششم، شماره دوم، پیاپی22: 65-86 .
  10. شمشیری، بابک. (1385). تعلیم و تربیت از منظر عشق و عرفان، تهران، طهوری.
  11. شولتس، دوآن. (1362). روانشناسی کمال (الگوهای شخصیت سالم)، ترجمه گیتی خوشدل، تهران، نشر نو.
  12. العطاس، سید محمد نقیب. (1374). درآمدی بر جهان شناسی اسلامی، تهران، انتشارات موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران وموسسه بین المللی اندیشه و تمدن اسلامی مالزی(ایستاک).
  13. فولادی، علی رضا. (1385). زبان عرفان، تهران، سخن.
  14. کبری، نجم الدین. (1388). فوائح الجمال و فواتح الجلال، تصحیح فریتس مایر، ترجمه و توضیح قاسم انصاری، تهران، طهوری.
  15. کاشانی، عزالدین محمود. (1389). مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه، با تصحیحف مقدمه و تعلیقات جلال‌الدین همایی، تهران، انتشارات کتابخانه سنایی.
  16. کربن، هانری. (1384). تخیل خلاق در عرفان ابن عربی، ترجمه انشاءالله رحمتی، تهران، نشر جامی.
  17. مصفا، محمد جعفر. (1370). با پیر بلخ (کاربرد مثنوی در خودشناسی)، تهران، ناشر مولف.
  18. مولوی، جلال الدین محمد. (1376). مثنوی معنوی، تصحیح رینولد نیکلسون، تهران، ققنوس.
  19. نسفی، عزیزالدین. (1371/1993م). الانسان الکامل، به تصحیح و مقدمه فرانسوی ماریژان موله، تهران، انجمن ایرانشناسی فرانسه.
  20. نصر، سید حسین. (1382). «تعلیم و تربیت در اسلام»، نشریه معرفت، شماره69 : 38-47.
  21. همدانی، عین القضات.(1385). دفاعیات و گزیده حقایق، ترجمه و تحشیه قاسم انصاری، تهران، منوچهری.

Files

Share

How to cite

Statistics