بررسی معناداری عشق به خداوند در آثار روزبهان بقلی و زمینه‌های کلامی و عرفانی آن

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیات علمی گروه فلسفه/ دانشکده الهیات/ دانشگاه شهید مدنی آذربایجان/ تبریز

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد فلسفه دین

چکیده

تعبیر عشق الهی نزد روزبهان بقلی، بیانی مفهومی-انتزاعی نیست، بلکه حاصل مواجهه و تجربه خداوند در تصاویر زیبا و همراه با احوال شورانگیز است. گرچه وی همواره تصریح به تنزیه و تعالی ذاتی الهی و رد تجسیم و تشبیه دارد، اما از منظر تحلیل ساختارگرایانه در نظریات تجربه دینی، تحقق این تجربه با زمینه‌هایی همچون جمال‌گرایی و باور به نظریات رؤیت اشعری و التباس عرفانی سازگار است. روزبهان متعلق عشق را زیبایی می‌داند و در عشق الهی نیز زیبایی به معنای محسوسش محوریت دارد و به معانی دیگری چون خیر و کمال تأویل نمی‌گردد. او اشعری مسلک است و اشاعره قائل به رؤیت‌پذیری خداوند هستند. خدای اشاعره، متعالی از قوانین منطق، قادر بر هر فعلی است و لذا در عین تعالی وجودی، قدرت بر آن دارد که تا ساحت رؤیت و معرفت انسان فرود آید. بنابر نظریه التباس عارفان، ربوبیت الهی، میتواند موجب تجلی او در اشیاء و صور مرئی گردد و البته این تجلی، معرفت‌شناختی است و نه وجودی. از مجموعه این زمینه‌ها، عشق به خداوند، به مفهوم متعارف بیناشخصی تعبیر شده و ماحصل تجربه موجودی شخصی است. تحلیل معناداری تعبیر عشق الهی با نظر به تجربی بودن آن و زمینه‌های آن از وجوه نوآوری این مقاله است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Significance of Divine Love in the Works of Roozbihan Baghli, its Theological and Mystical Contexts

نویسندگان [English]

  • Zahra Hosseini 1
  • Farzane Hashempour 2
1 Faculty member of the Department of Philosophy/ faculty of theology/ Shahid Madani University of Azarbayjan/ Tabriz.
2 M.A in Philosophy of Religion
چکیده [English]

Divine love for Rozbihan Baghli, is not a conceptual-abstract expression, but is based on an experience of God in an encountering relationship. Although insisting on God's intrinsic transcendence and the negation of Tajsim and Tashbih, his God is visible as a Thou with a chain of the personal images overfilled with the beauty, and therefore He is the addressee of Rouzbihan’s love. From the structuralistic perspective and regarding to the contexts the realization of this experience is compatible with these contexts such as belief in the Ash'ari theory of the Vision (Ro’yah), mystical theory of Eltebas and aestheticism. The concept of beauty and aesthetic tendencies is on the center of the love in his view and love means in a litteral conventional way for him, instead of interpreting it to the other meanings such as goodness and perfection. Meanwhile, Rouzbihan is an Ash'ari theologian, and the Ash'ariets believe in God's visibility. The God of Ash'areh, who is transcendent to the laws of logic, is capable of any action, and therefore, while being exalted, he has the power to descend to the level of human perception and speaking. According to the mystics' theory of Iltibas, God's divinity can cause His manifestation in visible objects and images, and of course such a manifestation is jus epistemological, not ontological. From the collection of these fields, divine love is interpreted as the conventional personal concept that is based on a the experience of a personal existence.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Rozbihan
  • divine love
  • religious experience
  • contextualization
  • vision