قرآن کریم و عهد عتیق گزارش‌هایی از وقوع معجزه، همزمان با ظهور پیامبران داده‌اند. پس از آن بسیاری ازمتکلمان مسلمان و یهودی هرکدام درحوزة خود کوشیده‌اند چگونگی وقوع پدیدة معجزه و ارتباطشان با نظام طبیعی عالم را توضیح دهند. گروهی معجزه را نقض قانون طبیعت از سوی خداوند و گروهی دیگر غلبة یک قانون طبیعی برقانون طبیعی دیگر تفسیر نموده‌اند. برخی از متکلمان که به اندیشه‌های عرفانی نزدیک بوده‌اند معجزه را با تجربة درونی آورندة معجزه پیوند زده‌اند و کسانی، تحت تأثیر تحولات علمی اخیر جهان غرب، کوشیده‌اند معجزات را به امور عادی تأویل نمایند. در این میان، رأی ابن‌میمون ازمتکلمان یهود و نظر علامه طباطبایی از متکلمان و مفسران مسلمان هرکدام درحوزة خود از استحکام و مقبولیت بیشتری برخوردار است.
)