بر اساس نظریة اصالت وجود، وجود اصیل و ماهیت اعتباری است. از جنبة اعتباری بودن این ادعا دو قرائت متفاوت در دست است که با همة زیرشاخه‌هایش، بیش از آنکه حاکی از مفروضات متفاوت باشد، ریشه در تفکیک دامنة جهت دارد، لذا اساساً زبانی است. پیامدهای متفاوت و بعضاً ناسازگار این قرائت‌ها در مباحث فلسفی در درجة نخست، نتیجة انتخاب ناخودآگاه موضع در باب دامنة جهت است نه لازمة منطقی مبادی صدرالمتألهین که بر پایةآنها نظریة اصالت وجود استوار شده است.
)