تبیین مسئلة فضیلت از دیدگاه فارابی و اهمیت آن می‌تواند راهگشای فهم و درک برخی از مباحث کلیدی فلسفة وی مانند جامعة مدنی، مدینة فاضله، امت فاضل، اجتماع فاضل، معمورة الفاضله(جهان برین وآباد) باشد. دیدگاه فارابی در بررسی و پژوهش پیرامون فضیلت متأثر از نگاه سعادتگرانة وی در باب اخلاق و کمال‌یابی انسان است. او بر‌این باور است که آدمی‌‌به طور فطری موجودی کمال‌جو و سعادت‌طلب است و برای نیل به‌این هدف والا و مقدس نیازمند ابزار و وسائل است، کسب انواع فضائل (نظری، فکری، اخلاقی و عملی)، همان ابزار و وسائل نیل انسان به کمال و سعادت است و دست یازیدن به فضائل یاد شده بر تعلیم و تربیت افراد جامعه مبتنی است، از‌این روی فارابی هدف تعلیم را اکتساب فضائل نظری و هدف تربیت را نیز محقق ساختن فضائل اخلاقی(ویا نفسانی) می‌داند. تلاش نویسنده، در‌این مقاله متکی بر فهم و درک وی از متون و آثار فارابی بوده و از‌این نظر به متون وآثار دیگران ، کمتر ارجاع داده شده است.
)