براهین جهان‌شناختی براهینی هستند که در آنها با تأمل در جهان آفرینش و با تکیه بر نیاز موجودات متحرک و ممکن، به یک موجود کامل استناد می‌‌شود. یکی از اقسام‌این دسته از براهین، برهان جهان‌شناختی کلام است که در میان متکلمان اسلامی به برهان حدوث معروف است و در آن از طریق حدوث زمانی عالم به اثبات وجود خالق پرداخته می‌‌شود.این برهان از براهین سنتی است که به رغم نقدهایی که به آن شده، در روزگار ما بازسازی شده است. مقالة حاضر تقریر سنتی‌این برهان را توسط غزالی با تقریر بازسازی شدة آن توسط کریگ مقایسه می‌‌کند و در مقام بیان تفاوت‌این دو تقریر نشان می‌‌دهد که غزالی با این برهان در‌صدد اثبات وجود خداست در حالی که کریگ معتقد است یافته‌‌‌های علمی احتمال وجود خدا را تقویت می‌‌کنند.
)