یکی از مباحث مهم در دین پژوهی، سخن از وجود یا نبود گزاره‌های فراخرد در دین است. نوشته‌های صدرالمتألهین شیرازی آکنده از توجهات وی به این مسئله است. او ضمن اینکه به تفصیل ازجایگاه عقل و نقش آن در ساحت دین سخن می‌‌گوید، از مراتب نازلی از عقل که توانایی ادراک دین را ندارد و نیز موانع فعلیت یافتن ادراک عقلی و شرایط به فعلیت رسیدن این ادراک هم گفتگو میکند. او با کسانی که به مبالغه در نقش عقل در دین روی می‌‌آورند و وجود گزاره‌های فرا خرد در دین را نفی می‌‌کنند( معتزله) مقابله میکند و به تفصیل از وجود برخی گزاره‌های فرا خرد در دین پرده برمی‌‌دارد و البته در این میان با افراط کسانی چون باطنیه هم به رویارویی برمی‌‌خیزد. نوشتار پیش رو می‌‌کوشد دیدگاه صدرالمتألهین شیرازی در باب فرا خردی دین را در قالب مباحث فوق مورد کاوش قرار دهد.
)