نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی دانشگاه شهید بهشتی ( نویسندة مسئول)

2 عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

ملاصدرا انسان‌ها را در نشئة دنیایی، نوعی واحد قلمداد می‌کند و در عین حال، باطناً آنها را متکثر و متفاوت معرفی می‌کند و این تنوع باطنیِ انسان را آن به آن دانسته است. این بیانِ دوگانة وی در باب وحدت و کثرت انسان‌ها، شائبة التقاط در نظراتش را به همراه داشته و جمع این دو نظر را دشوار ساخته است. وی ملاک رایج بین حکماء برای رسیدن به نوع جدید را می‌پذیرد و وجود کمال اولی مانند نطق برای انسان را ملاکی برای پذیرش نوع واحد برای همة افراد انسانی نشان می‌دهد، اما از طرفی به‌دلیل حرکت جوهری، در هر لحظه انسان‌ها را دارای نوع جدید می‌داند. این ابهام در تعریف نوع که به‌واسطة عدم شکل گیری علم منطقِ مبتنی بر حکمت متعالیه است،کار را برای روشن ساختن ملاک نوع از نظر ملاصدرا دشوار کرده است. نویسنده برای یافتن پاسخ روشن به این مسئله بر اساس مبانی و تصریحات وی به عوامل کثرت نوع از نظر صدرا پرداخته است تا وجه جمعی بین این دوگانه بیابد، اما در نهایت می‌توان گفت هرچند ایدة کثرت نوعی انسان، طرحی روشن برخاسته از مبانی حکمت متعالیه است اما نمی توان این ایده را با تأکید ملاصدرا بر وحدت انسان‌ها در نشئة دنیا به وجه جمع مدللی رساند. وی نوع انسان را ناشی از افعال انسان، متکثر دانسته و در ابتدای خلقت واحد معرفی می‌کند اما در موارد دیگری انسان را پیش از خلقت کثیر می‌داند. همچنین وی به وحدت ظاهری در دنیا قائل بوده و کثرت را به یوم حشر حواله می‌دهد و این در حالی است که اگر باطن و حقیقت انسان یعنی نفس را در نشئة دنیا در نظر نگیریم، ملاک وحدت امری جز بدن عنصری نخواهد بود که در نظام صدرایی، قائل بودن به وحدت انسان‌ها مبتنی بر بدن عنصری، وجه معقولی به نظر نمی‌رسد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Challenge of Unity or multiplicity of Human Species from Mulla Sadra's Perspective

نویسندگان [English]

  • moha,mmad shah hoseini 1
  • mohsen jahed 2
  • Rahim Dehghan 2

1 Doctoral student of Islamic Studies, Shahid Beheshti University (corresponding author)

2 Faculty member of Shahid Beheshti University

چکیده [English]

Mulla Sadra considers humans to be a single species in the ecstasy of the world, and at the same time, he introduces human beings as multiple and different internally. His interpretation of multiplicity is something which is in change moment-by-moment. This duality in relation to unity has created the suspicion eclecticism in his views and has made the disentanglement of duality difficult. He accepts the criteria through which theologian come up with a new species and considers the speech capability of human beings as a criterion for considering all human beings belonging to the same species; however, relying on his theory of substantial motion, he sees human beings as becoming new moment-by-moment. This ambiguity, which can be attributed to the lack of formation of science of logic based on transcendental theology, has make it difficult to clarify the criterion based on Mulla Sadra’s point of view. The present study is concerned with the duality of unity and multiplicity of the human species, and the goal is to resolve the duality. However, the conclusion is that, although the idea of plurality of human species has a clear framework originated from transcendental theology, it is not easy to integrate this idea with the emphasis that Milla Sadra has made on the unity of human species in the ecstasy of the world.

کلیدواژه‌ها [English]

  • multiplicity of a species
  • unity of a species
  • population diversity
  • acquired multiplicity
  • different worlds
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفاء(الطبیعیات)، قم، کتابخانة عمومی حضرت آیت‌الله‌ العظمی مرعشی نجفی، 1405ق.
حکیمی، محمدرضا، الاهیات الهی و الاهیات بشری، قم، دلیل ما، 1370.
خوانساری، محمد، منطق صوری، تهران، دیدار، 1391.
سبزواری،‌ هادی بن مهدی، الحکم فی المفتتح و المختتم، مطبوعات دینی، قم - ایران، 1383
سبزواری،‌هادی بن مهدی، شرح المنظومـة (تعلیقات حسن‌زاده)، شارح: حسن‌زاده آملی، حسن، محقق: طالبی، مسعود، نشر ناب، تهران،1369.
سجادی، جعفر، فرهنگ اصطلاحات فلسفی ملاصدرا، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۷۹ .
صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، الحکمـة المتعالیـة فی الأسفار العقلیـة الأربعـة، مکتبـة المصطفوی، قم، 1368.
صدرالدین شیرازی، المبداء و المعاد، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا.
صدرالدین شیرازی، محمدبن ابراهیم، تفسیر القرآن الکریم، خواجوی، محمد، بیدار، قم،ب، ۱۳۶۶.
صدرالدین شیرازی، ایقاظ النائمین، انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران، 1386.
صدرالدین شیرازی، عرشیه، مصحح غلام‌حسین آهنی، اصفهان، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، 1341.
صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، اسرار الایات، به انضمام تعلیقات حکیم مولی علی نوری، تحقیق سید محمد موسوی، تهران، حکمت، 1385.
صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، الشواهد الربوبیـة فی المناهج السلوکیه، مصحح آشتیانی، جلال‌الدین، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، 1360.
صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، مفاتیح الغیب، به تصحیح محمد خواجوی، تهران، مؤسسة تحقیقات فرهنگی؛ 1363.
صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، شرح اصول کافی، مصحح: خواجوی، محمد، مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه) تهران، ۱۳۶۶.
صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم، مجموعه رسائل فلسفی صدرالمتألهین، مصحح: ناجی اصفهانی، حامد، حکمت، تهران، ۱۳۷۵.
طباطبایی، سیدمحمدحسین، نهایـة الحکمه، مؤسسة نشر الاسلامی، قم، بی‌تا.
فرامرز قراملکی، احد، روش شناسی فلسفة ملاصدرا، تهران، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، 1388.
قطب الدین‌ شیرازی‌، محمود بن‌ مسعود، حکمـة الإشراق (تعلیقه ملا صدرا)، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، تهران - ایران، 1392 .
عبودیت، عبدالرسول، درآمدی به نظام حکمت صدرایی، مؤسسة آموزشی پژوهشی امام خمینی، قم، 1398.
عده‌ای از علماء، الأصول الستـة عشر، دار الشبستری للمطبوعات‏، قم‏،1363.
کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، مصحح، غفاری، علی‌اکبر، آخوندی، محمد، تهران، دارالکتب الإسلامیـۀ، 1407ق.