محمد شحرور به عنوان یکی از فعالان گفتمان قرآن بسندگی معاصر، درصدد تضییق محـدودة سنـت نبـوی در سـاحت دینـداری اسـت. روزآمـدسـازی دیـن با پیـراستن آن از آموزههای اجتماعی سنت نبوی، آرمان مدافعان این جریان به شمار میآید. این جستار، با روش توصیفی- تحلیلی، این رویکرد نواندیشی دینی را به بوتة نقد میگذارد. محمد شحرور از رهگذر جدا ...
بیشتر
محمد شحرور به عنوان یکی از فعالان گفتمان قرآن بسندگی معاصر، درصدد تضییق محـدودة سنـت نبـوی در سـاحت دینـداری اسـت. روزآمـدسـازی دیـن با پیـراستن آن از آموزههای اجتماعی سنت نبوی، آرمان مدافعان این جریان به شمار میآید. این جستار، با روش توصیفی- تحلیلی، این رویکرد نواندیشی دینی را به بوتة نقد میگذارد. محمد شحرور از رهگذر جدا انگاری مفهوم «رسول» و« نبی»، القای عدم اصالت سنت نبوی و همچنین اعلام همگونی سنت نبوی با سنتهای انسانی، بر ضرورت خوانش تاریخمند سنت تأکید میکند. وی مانایی و کارآمدی آموزههای سنت نبوی را مخدوش اعلام میکند. از جمله تهـافتهای ایـن رویـکرد با اندیشـههای امـامیه مـیتوان به ناسـازگاری با ماهیت سنت، ناسازگاری با ماهیت عصمت و مغالطة تاریخمندی سنت اشاره نمود. غالب متکلمان امامیه با تأکید بر جایگاه نبی در اخبار بیواسطه از خدا و ساماندهی حیات معنوی و اجتماعی مردم و همچنین برخورداری ایشان از کمال معرفت یقینی و مصونیت از گناه و خطا در عرصة اعمال شخصی و اجتماعی، تبعیت مطلق از نبی را ضروری میدانند. از این منظر سنت تشریعی نبوی کاشف از حکم الهی است و حجیت فراگیر سنت افاده میشود.